Idealny ja – kwestia egzystencjalna

Idealny ja – kwestia egzystencjalna

Czy na zdjęciu jest piękny kwiat? Tak!

Czy jest doskonały? Nie!

Nie jest idealnie symetryczny, trochę pomarszczony na krawędziach, trochę spalony słońcem…

Czy mu to odbiera piękna? Wręcz przeciwnie. Właśnie to czyni go pięknym, wyjątkowym, jedynym. Nadaje mu charakter i przyciąga wzrok.

Czy to post o kwiatach? Niekoniecznie…

Idealny sprzedawca, idealny lider, idealny partner, idealny ubiór, idealne wystąpienia, idealne teksty, idealny wygląd, idealna dieta, idealne ….

Zapominamy, że także Ci wybitni, w których jesteśmy zapatrzeni, właśnie idealni nie są. I wcale nie mają z tym problemu. Także ze swoim wiekiem. Również my, jako ich odbiorcy i obserwatorzy, nie mamy. Ale sami… dążymy do ideału. A przynajmniej łatwo ulegamy takiej narracji.

Previous Fromm, "O nieposłuszeństwie i inne eseje"
Next Kiedy mówi lider?

Powiązane wpisy

Autorefleksja

Spójność to mit. Wcale jej nie potrzebujemy

Spójność (integrity), to jedno z najczęściej używanych słów. W każdej dyskusji o przywództwie prędzej czy później pojawi się oczekiwanie „Lider musi być spójny”. Bez tego nie zaufamy, nie będziemy zmotywowani,

Autorefleksja

Etyka w biznesie – rachunek prawdopodobieństwa

Ponieważ to cykl artykułów i kolejność ma znaczenie, to początek odcinka warto zrobić wedle najlepszych wzorców wytwórni seriali. Od przypomnienia, na czym skończył się poprzedni. A skończył się tak: zacznijmy

Autorefleksja

Policjanci jak rycerze. Prawdziwi, nie z legend

Rycerze Historie o rycerzach chyba wszyscy znamy. Dzielni, szlachetni, gotowi do poświęceń, wyszkoleni. Mieli nawet swój kodeks z kluczowymi powinnościami. Wierność, pobożność, męstwo, roztropność, dworność, hojność, uczciwość, szacunek dla innych.